Αγορά Πολιτών

"A Cry For Freedom" - Wild Horses

Ας κάνουμε χρήση των εκφραστικών της, επιστημολογίας και της φιλοσοφικής ανθρωπολογίας.

Και ας υιοθετήσουμε το επιστημολογικό παράδειγμα της “ανθρωπικής αρχής”. Αυτό σημαίνει ότι δεχόμαστε, κατά λογική ακολουθία, ότι οι πολιτείες μας αποτελούν αυτορυθμιζόμενα ή αυτοκυβερνώμενα συστήματα S (selfgoverned) σε σχέση με μια ιδιότητα E (equilibrium) η δομή και η δυναμική των οποίων, αφενός χαρακτηρίζονται από την πλαστική ιδιότητα και αφετέρου, περιλαμβάνουν διαδικασίες ομοιόστασης.

Ως ιδιότητα Ε, ας ορίσουμε εκείνη την οργανωσιακή κοινωνική διευθέτηση η οποία αίρει, σχεδόν, το σύνολο των εμποδίων, προκειμένου οι πολίτες, αφενός, να δύνανται να συνάπτουν λογικές και αρμονικές σχέσεις μεταξύ τους και αφετέρου, να απολαμβάνουν την ελευθερία έκφρασης της δημιουργικής τους ετερότητας. Δηλαδή, ως ιδιότητα Ε, ορίζουμε την υπαρκτική ακεραιότητα των πολιτών.

Η κατάσταση Ε είναι η κατάσταση στην οποία τείνει, οργανικά, κάθε πολιτεία.

Η παρούσα κατάσταση, τόσο σε επίπεδο επιμέρους πολιτειών, όσο και σε επίπεδο γεωστρατηγικό, χαρακτηρίζεται από ασυμμετρίες, δύναμης υλικής επιρροής και αντιληπτικής ικανότητας: ό,τι είναι ισχυρό μαστίζεται από τους νοητικούς περιορισμούς εκφραστικών, άρα και νοοτροπιών, χαμηλής ποικιλομορφίας, ενώ, ό,τι είναι προικισμένο με τη δημιουργικότητα εκφραστικών υψηλής ποικιλομορφίας, μαστίζεται από έλλειψη υλικής επιρροής.

Την προκοπή σημαίνει η ύπαρξη συστημικά εξειδικευμένων και αποτελεσματικών συμψηφιστικών διαδικασιών.

Συμψηφιστική διαδικασία σημαίνει την δημιουργική άρση περιστατικών μη αποφανσιμότητας, μέσω της διαλεκτικής μεταβίβασης στοιχείων μιας κατάλληλης μεταγλώσσας.

Υπάρχουν μηχανισμοί αλλότριων συμψηφισμών και μηχανισμοί ιδιοσυμψηφισμών. Οι μηχανισμοί αυτοί, επικοινωνούν και συνδιαλέγονται. Αναζητούν και εντοπίζουν τα περιστατικά μη αποφανσιμότητας και μέσω διαδικασιών πραγματοποίησης δημιουργικών και γόνιμων διαλόγων, προκαλούν την εξομάλυνση εκείνων των προβληματικών καταστάσεων, οι οποίες συνδέονται αιτιακά με τα αντίστοιχα περιστατικά μη αποφανσιμότητας.

Στην εποχή μας, η βία (κάθε μορφής) και η ανελευθερία (κάθε μορφής) τείνουν να εξαπλώνονται και να εντείνονται, όλο και περισσότερο. Η βία και η ανελευθερία, μοιάζει να συνδέεται αιτιακά με την ψευδή αντίληψη διαφόρων, μεγάλων ή μικρών, χωρών ότι, δήθεν, αυτές, δεν δύνανται να επιτύχουν την αυτάρκειά τους, σε όλα τα επίπεδα. Αυτή η ψευδής αντίληψη, σε συνδυασμό με αντίστοιχες εγγενείς αδυναμίες ποικιλομορφίας, εντός των εγκατεστημένων εκφραστικών / νοοτροπιών τους, ενδεχομένως, προβάλλουν τη βία (κάθε μορφής) ως μια δήθεν, αναγκαία και ικανή συνθήκη συλλογικής επιβίωσής τους.

Στις σημερινές πολιτείες, η νόθευση ή κατάρρευση της ποιότητας των συλλογικών θεσμών, σε συνδυασμό με την εξάπλωση του αισθήματος της μοναξιάς, μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, ίσως σημαίνουν ότι η σημερινές, δομή και δυναμική των πολιτειών, είναι, σε κάποιο βαθμό, ασύμβατες με την ιδιότητα Ε.

Οι μηχανισμοί συμψηφισμών κάνουν χρήση του διαλόγου. Του εγκάρδιου και άμεσου διαλόγου. Και με τους διαλόγους αυτούς, λέξη – λέξη, παρελκύουν τις πολιτείες και τους πολίτες, βήμα – βήμα, στην προκοπή, την ειρήνη και την φιλία.

Στην πορεία των πολιτειών και των πολιτών προς την προκοπή, η φύση, μπορεί να μας παραχωρήσει μερικά πολύτιμα μαθήματα σχετικά με το τρόπο αποκατάστασης της αρμονίας. Και αυτά τα μαθήματα, ίσως υποδηλώνουν ότι, η μεγάλη δυσκολία δεν έγκειται στην επιδίωξη της αποκατάστασης της αρμονίας, όσο, έγκειται στην πρόκληση τόσης συμφοράς και τόσων ερειπίων, όσο αυτά που προκαλέσαμε, εμείς οι ίδιοι, μέσα στις πολιτείες μας.

Μπορεί να μην έχω καταλάβει σωστά, όμως, από ό,τι έχω παρατηρήσει μέχρι σήμερα, στα 49, μου έχει δοθεί η εντύπωση ότι, είναι τόσο ισχυρά προσανατολισμένες προς την προκοπή, η δομή και η δυναμική του κόσμου μας, ώστε να αρκεί η θέληση, ίσως ακόμα και μόνο δυο πολιτών, οι οποίοι αντιλαμβάνονται την αλληλεξάρτηση της προκοπής της δικής τους οικογένειας με την προκοπή της πολιτείας, προκειμένου μια ολόκληρη πολιτεία να μετατοπίζεται δημιουργικά και μάλιστα, ορμητικά, προς την προκοπή. Γι' αυτό, η σημερινή κατάσταση της πολιτείας μας, ίσως υποδηλώνει ότι, σήμερα, δεν υπάρχουν ούτε δυο πολίτες, οι οποίοι να επιθυμούν την προκοπή της, αληθινά. Δυστυχώς.

Dreaming Out Loud

Υ.Γ. 1: Θα μπορούσε κανείς να συνοψίσει την ανθρωπική αρχή στην επιγραμματική διατύπωση ενός από τους κύριους εκφραστές της, του John A. Wheeler: “Το σύμπαν δημιουργήθηκε για να υποδεχτεί τον άνθρωπο” - ή, με τα ίδια τα λόγια της γλώσσας του πρωτοτύπου: “The universe has to be such as to admit life. It is not only than man is adapted to the universe. The universe is adapted to the man”. (σ. 167, ISBN 960-7217-83-7).
Διαφοροποιούνται ωστόσο οι επιστήμονες προτείνοντας, οι περισσότεροι, μιαν “ασθενή” εκδοχή της ή, οι λιγότεροι, μιάν “ισχυρή” εκδοχή.
Η ασθενής εκδοχή της ανθρωπικής αρχής θα μπορούσε να συνοψισθεί στη διατύπωση ότι “το σύμπαν τείνει εξ αρχής οργανικά στη δημιουργία συνθηκών αυτογνωσίας του, δηλαδή λογικής ζωής”. Στην προοπτική αυτής της εγγενούς και πιστοποιήσιμης “τάσης” του σύμπαντος, “η ζωή είναι κυριολεκτικά ολικό φαινόμενο, που η ύπαρξή του οφείλεται στη συνεργασία όλων των φυσικών νόμων και όλων των στοιχείων της φυσικής πραγματικότητας”. (σ. 168, ό.π.)

Υ.Γ. 2: Για την εκφραστική της επιστημολογίας συνιστώ το βιβλίο, Πέτρου Γέμτου, Μεθοδολογία των κοινωνικών επιστημών – Μεταθεωρία & ιδεολογική κριτική των επιστημών του ανθρώπου, εκδ. Παπαζήση, 1987.