Αγορά Πολιτών

«Τότε, μπήκε μέσα άξαφνα ο Σαντρανάθ Μπαμπού. Όταν μας είδε μαζί, για μια στιγμή δίστασε. Κατόπιν, είπε: ‘Συγχώρεσέ με, μητερούλα, που παρεμβαίνω. Νίκιλ, οι μωαμεθανοί ξεσηκώθηκαν. Χτύπησαν το θυσαυροφυλάκιο του Χαρίς Κουντού. Αυτό δεν έχει και μεγάλη σημασία. Μα το απαράδεκτο είναι η βία που ασκούν στις γυναίκες του σπιτιού του’.

‘Πάω’, είπε ο άντρας μου.

…

Μόλις ο Ντεβάν άκουσε τον θόρυβο, χύθηκε στην πύλη. Αμέσως, όρμηξε μέσα ένας καβαλάρης. ‘Τι νέα, Τζάτα;’ ρώτησε ο Ντέβαν.

‘Όχι καλά’, ήταν η απάντηση.

Άκουσα καθαρά τις λέξεις αυτές απ’ το παραθύρι μου. Μα κάτι ψιθύρισε έπειτα, που δεν τ’ άκουσα.

Ύστερα, ήρθε ένα παλανκίνο (κλειστό φορείο, που το κουβαλούν τέσσερις) κι από πίσω του ένα φορείο. Δίπλα στο παλανκίνο βάδιζε ο γιατρός.

‘Τι γνώμη έχετε, γιατρέ;’ ρώτησε ο Ντέβαν.

‘Δεν μπορώ να πω ακόμα’, αποκρίθηκε ο γιατρός. ‘Το τραύμα στο κεφάλι είναι σοβαρό’». [Ρ. Ταγκόρ, "Το σπίτι και ο κόσμος", σ.212].

Συμβαίνει, κάποιες φορές, από τα μέλη, συγκεκριμένων Εθνών, εκείνα που ανήκουν στο υποείδος, άνθρωπος/αρσενικός, να παρουσιάζουν μια, προσωρινή, απομείωση, από τα χαρακτηριστικά τους, ειδικά, εκείνων που αντιστοιχούν στο υποείδος τους, είτε, μια, συλλογικού χαρακτήρα υπερεπικέντρωση της δραστηριότητάς τους σε κάποια από τις φυσικές τους ανάγκες.

Άλλες φορές, σε μέλη του ανθρωπίνου είδους, δύναται να συμβεί μια πρόσκαιρη υπερέκκριση των σιαλογόνων αδένων τους η οποία, μάλιστα, για να ανακουφιστεί, προκαλεί μια διαδικασία στιγμιαίας απομάκρυνσής τους.

Χρήστος Μπούμπουλης

οικονομολόγος