Περίληψη: Κανείς και ποτέ δεν παίρνει χαμπάρι ούτε ποιους στόχους επιδιώκει, ούτε το πότε εκπληρώνει τους στόχους αυτούς, επειδή κινείται πάντα μέσα στο σκοτάδι και τη σιωπή και επειδή ποτέ δεν επιδεικνύει τα κατορθώματα και τις τακτικές του. Μετά την επιτυχία, γυρνά στη φωλιά του ικανοποιημένος από τα επιτεύγματά του και από το γεγονός ότι τα μέσα που χρησιμοποίησε για να τα πραγματοποιήσει ήταν έντιμα, νόμιμα, δίκαια και συνταγματικά...

Το σημερινό κείμενο είναι αφιερωμένο στη ζωολογία.

Ο Ταύρος είναι ένα ζώο πάρα πολύ ισχυρότερο από το λιοντάρι, όμως, όχι μόνο δεν κατέχει τη θέση του βασιλιά των ζώων αλλά, κατά κανόνα την “πατάει” στις μάχες. Βασική αιτία της κακομοιριάς του είναι το μεγάλο ελάττωμά του ο ΘΥΜΟΣ. Μόλις δει οποιοδήποτε “ΚΟΚΚΙΝΟ” αντικείμενο, η πίεση στο κυκλοφορικό του σύστημα κορυφώνεται, ο εγκέφαλός του πλημμυρίζει από τις ορμόνες του θυμού και έτσι χάνει τη δυνατότητα να σκέφτεται λογικά και να παρατηρεί τις λεπτομέρειες γύρω του. Έναν θυμωμένο ταύρο μπορείς “να τον κάνεις να πει τον Θεό Μανώλη” χωρίς ούτε καν να ιδρώσεις. Μπορείς να νοθεύσεις τις σχέσεις του με το περιβάλλον του (στην εποχή μας που όλοι είναι υπερχρεωμένοι στις τράπεζες, που καταπίνουν τα χαπάκια σαν τις καραμέλες και που τη μπέσα την πάτησε το τραίνο των 8, ουδείς θα αρνηθεί να συμπράξει – με το αζημίωτο – στη θυματοποίηση ενός ταύρου) είτε να καταχειραγωγήσεις τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα. Γενικώς, οι ταύροι (και όσοι άλλοι... είναι αρκετά μαλθακοί ώστε να παραδίνονται στο ΘΥΜΟ) σε κάθε περίπτωση διάστασης συμφερόντων έχουν χάσει από χέρι...

Ο Πάνθηρας είναι πολύ λιγότερο δυνατός από τον Ταύρο, όμως, είναι εξαιρετικά αποτελεσματικός. Πρώτο από όλα, παραμένει ενεργητικά σιωπηλός. Η σιωπή υποβοηθάει τη νοητική συγκέντρωση και βαθαίνει τη σκέψη. Τόσο η αυθόρμητη όσο και η οικειοθελής μνήμη αποκτούν πολύ μεγάλη ισχύ όταν περιβάλλονται από τη σιωπή. Ο Πάνθηρας γνωρίζει ότι για να αντιμετωπίσει την απληστία και τον παραλογισμό των ανταγωνιστών του χρειάζεται να μεταχειριστεί τακτικές ίσης ή ανώτερης ποικιλομορφίας από ο,τι εκείνοι, προκειμένου να προστατέψει τα στοιχειώδη ζωικά δικαιώματά του, καθώς επίσης και τα θεμιτά του συμφέροντα. Γι' αυτό, λοιπόν, μελετά προσεκτικά τα πάντα γύρω του και καταστρώνει ένα βέλτιστο επιχειρησιακό σχέδιο, βασικότερο στοιχείο του οποίου είναι πάντα ο άριστος χρονισμός (το timing). Πλησιάζει τους στόχους που έχει θέσει στη ζωή του, απολύτως αθόρυβα. Μεριμνά για να αποτρέψει ακόμη και την παραμικρή κατασπατάληση των πολύτιμων πόρων του. Κανείς και ποτέ δεν παίρνει χαμπάρι ούτε ποιους στόχους επιδιώκει, ούτε το πότε εκπληρώνει τους στόχους αυτούς, επειδή κινείται πάντα μέσα στο σκοτάδι και τη σιωπή και επειδή ποτέ δεν επιδεικνύει τα κατορθώματα και τις τακτικές του. Μετά την επιτυχία, γυρνά στη φωλιά του ικανοποιημένος από τα επιτεύγματά του και από το γεγονός ότι τα μέσα που χρησιμοποίησε για να τα πραγματοποιήσει ήταν έντιμα, νόμιμα, δίκαια και συνταγματικά...

Υ.Γ.: επέλεξα να εντάξω αυτό το άρθρο στην ενότητα "Συνεννόηση για Ισορροπία" επειδή επιχειρεί να αναβαθμίσει την ποικιλομορφία της "γλώσσας" με την οποία σκεφτόμαστε την ηρεμία.

Περίληψη: Τη διάκριση του αληθούς από το ψευδές, ο ανθρώπινος νους την αποκτά μετά από μακροχρόνια παιδεία. Νωρίτερα, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να επιλέγει προσεκτικά την ποιότητα και την ποσότητα της νοητικής τροφής που χορηγεί στον νου του. Δηλαδή, να συμμετέχει μόνο σε συμμετρικές (να μπορεί να υποβάλλει ερωτήματα εντός ενός πλαισίου αυθεντικής ισηγορίας) και ανοικτές (να μπορούν άλλοι συνάνθρωποί του πιο «προχωρημένοι» να τον σκουντήξουν και να του πουν, πρόσεχε) επικοινωνίες.

«Αι δε Σειρήνες ήσαν Αχελώου και Μελπομένης μιάς των Μουσών θυγατέρες, Πεισινόη, Αγλαόπη, Θελξιέπεια. Τούτων η μεν εκιθάριζεν, η δε ήδεν, η δε ηύλει, και διά τούτων έπειθον καταμένειν τους παραπλέοντας. Είχον δε από των μικρών ορνίθων μορφάς. Ταύτας παραπλέων Οδυσσεύς, της ωδής βουλόμενος υπακούσαι, … των μεν εταίρων τα ώτα έβυσε κηρώ, εαυτόν δε εκέλευσε προσδεθήναι τω ιστώ. Πειθόμενος δε υπό των Σειρήνων καταμένειν ηξίου λυθήναι, οι δε μάλλον αυτόν εδέσμευον, και ούτω παρέπλει». [*]

Τις αιτίες (απληστία και παραλογισμός της οικονομικής μαφίας) που οδήγησαν την πατρίδα μας στα σημερινά χάλια (65+% ουσιοεξάρτηση, 300 δις ευρώ δημόσιο χρέος, εδαφιαία κατά κεφαλήν καλλιέργεια, διεθνής ανυποληψία, έλλειμμα αναπτυξιακών υποδομών, ανυπαρξία παραγωγής νέου πλούτου, υπό διάλυση θεσμοί, οικογένεια, σχέσεις, κ.λπ.) τις έχουμε ήδη καταδείξει. Σήμερα, λοιπόν, θα ήθελα να επιχειρήσω να φωτίσω κάποιες πλευρές του τρόπου με τον οποίο η πολιτεία μας οδηγήθηκε στη σημερινή κατάσταση. 

Όλα τα συμβατικά (ιδιωτικά και κρατικά) Μ.Μ.Ε. χαρακτηρίζονται από έναν, κοινό για όλα, ασύμμετρο τρόπο επικοινωνίας με τον πολίτη. Τα συμβατικά Μ.Μ.Ε. υποβάλουν μονομερώς, την κοσμοεικόνα (το σύνολο των σιωπηρώς θεωρούμενων ως αυτονόητες «αληθείς» προτάσεις), τη «γλώσσα» (δηλαδή, τη νοοτροπία από το επίπεδο ποικιλομορφίας της οποίας καθορίζεται επακριβώς και το ποιες αληθείς προτάσεις είναι αποδείξιμες ως αληθείς, και, επίσης, το ποιες ψευδείς προτάσεις είναι αποδείξιμες ως ψευδείς), και το λόγο (απόψεις, «ειδήσεις»).

Αντίλογος στα συμβατικά Μ.Μ.Ε. δεν μπορεί να υπάρξει από τον μέσο πολίτη, ενώ η «σιωπή» από την έλλειψη αυτού του αντιλόγου είναι ευνόητο ότι από τον νου του απλού πολίτη αυτή εκλαμβάνεται ως σιωπηρή αποδοχή του περιεχομένου της επικοινωνίας, εκ μέρους ολόκληρης της πολιτείας. 

Το πλαίσιο επικοινωνίας με τον πολίτη, των ελλαδικών συμβατικών Μ.Μ.Ε. είναι ιδανικό για την άσκηση μη αντιμετωπίσιμης προπαγάνδας σε βάρος των συμφερόντων των πολιτών και της πολιτείας. Για αντικειμενικούς λόγους, σε ολόκληρο τον πλανήτη, ελάχιστοι είναι εκείνοι των οποίων ο νους μπορεί να αντισταθεί π.χ. στην τεχνική της «λεπτής» κολακείας. Ελάχιστοι μπορούν να αντιμετωπίσουν τη «λεπτή» συγκατάβαση. Ένα πλαίσιο επικοινωνίας το οποίο στερεί από κάποιους (από τα θύματα) τη δυνατότητα να ζητήσουν είτε να προσδιορίσουν οι ίδιοι κάποιες αφανείς αλλά κρίσιμες και αποφασιστικές λεπτομέρειες των διαφόρων ζητημάτων, το οποίο στερεί από κάποιους τη δυνατότητα να καταδείξουν τις αναλήθειες, το οποίο στερεί από κάποιους τη δυνατότητα να ζητήσουν να μάθουν τις πηγές των δημόσιων και πολύ περισσότερο των προσωπικών δεδομένων που περιλαμβάνονται στον εκφερόμενο από τα συμβατικά Μ.Μ.Ε., λόγο, τότε αυτό το πλαίσιο είναι αποτελεσματικό για την καταχειραγώγηση των θυμάτων τα οποία εκούσια είτε ακούσια συμμετέχουν στο πλαίσιο αυτό.

Για να γίνει κατανοητό, πόσο σημαντικό πρόβλημα είναι η ασύμμετρη επικοινωνία θα εξηγήσω ορισμένα στοιχειώδη: 

Ένας μέσος πολίτης ο οποίος δεν έχει ασκηθεί π.χ. για μια 25ετία στην άλγεβρα boole και τη μαθηματική λογική, δεν έχει συγγράψει καμιά 200αριά προγράμματα ηλεκτρονικού υπολογιστή σε γλώσσα assembly αφού προηγουμένως έχει υποβληθεί στην ακραία νοητική δοκιμασία της εκσφαλμάτωσης των προγραμμάτων αυτών. Άρα, ο νους του μέσου πολίτη είναι ανέτοιμος να εντοπίζει ακαριαία τα λογικά κενά, τις ασάφειες, τις μη ευκρίνειες, καθώς επίσης και τις χρήσεις όλων των τακτικών που περιλαμβάνονται στην επονείδιστη τέχνη της «Ρητορικής Πειθούς».

Ο απαίδευτος νους, λειτουργεί όπως μια δεξαμενή με καθαρό νερό. Το περιεχόμενο της δεξαμενής θα παραμένει καθαρό για όσο χρονικό διάστημα δε θα ρίχνουμε μέσα της κάτι μολυσμένο. Το νερό της δεξαμενής στην οποία πετάξαμε κάτι μολυσμένο, δεν πρόκειται να καθαρίσει όσο καθαρό νερό και αν προσθέσουμε σε αυτή. Το μόνο που θα καταφέρναμε θα ήταν να μολύνουμε και το πρόσθετο νερό. 

Τη διάκριση του αληθούς από το ψευδές, ο ανθρώπινος νους την αποκτά μετά από μακροχρόνια παιδεία. Νωρίτερα, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να επιλέγει προσεκτικά την ποιότητα και την ποσότητα της νοητικής τροφής που χορηγεί στον νου του. Δηλαδή, να συμμετέχει μόνο σε συμμετρικές (να μπορεί να υποβάλλει ερωτήματα εντός ενός πλαισίου αυθεντικής ισηγορίας) και ανοικτές (να μπορούν άλλοι συνάνθρωποί του πιο «προχωρημένοι» να τον σκουντήξουν και να του πουν, πρόσεχε) επικοινωνίες.

Το πρόβλημα της ασύμμετρης επικοινωνίας, εκτός από ακραία σοβαρό είναι και πολυδιάστατο. Κάθε άνθρωπος χαρακτηρίζεται από προσωπικές προτιμήσεις και προσωπικές αδυναμίες. Και τα δύο αποτελούν στέρεες και μη αντιμετωπίσιμες βάσεις καταχειραγώγησης της σκέψης του ανθρώπου, μέσω της τεχνικής της μη αποφανσιμότητας. Οι προσωπικές προτιμήσεις και αδυναμίες των πολλών (δηλαδή, όσων προβάλλουν μικρή ή μηδενική αντίσταση στο οικονομικό κατεστημένο) συλλέγονται από τη στατιστική ανάλυση του συνόλου της ροής πληροφοριών που διακινείται εντός του Διαδικτύου, ενώ των λίγων (που αντιστέκονται), συλλέγεται από παραβιάσεις του απορρήτου των προσωπικών επικοινωνιών, μέσω των αντίστοιχων δικτύων και επίσης, μέσω του δικτύου της λεγόμενης αριβιστικής τσογλαναρίας και άλλων ad hoc δικτύων ρουφιανιάς. 

Για να αντιμετωπίσω ο ίδιος την ισχυρή δύναμη άσκησης προπαγάνδας των διαφόρων ασύμμετρων επικοινωνιών μου με πρόσωπα (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο), είτε κοινωνικούς οργανισμούς (ιστοσελίδες) και παρά τη μακροχρόνια και επίπονη εκπαίδευσή μου στα ζητήματα αυτά, μόλις διαπιστώσω κακόβουλη προπαγάνδα στο περιεχόμενο κάπου μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, σπεύδω αμέσως να ενεργοποιήσω ένα φίλτρο εντός του προσωπικού μου διακομιστή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προκειμένου να αποκλείσω τον αποστολέα που επιχείρησε να χειραγωγήσει κακόβουλα τη σκέψη μου. Μόλις διαπιστώσω ότι κάποια ιστοσελίδα επιχειρεί κακόβουλη προπαγάνδα, σπεύδω αμέσως να ενεργοποιήσω εντός του προγράμματος φυλλομέτρησης ιστού που χρησιμοποιώ τη λειτουργία φραγής domain name, προκειμένου να αποκλείσω την κακόβουλη ιστοσελίδα. Για να αποκλείσω ένα τηλεοπτικό κανάλι, αποσυντονίζω από την ραδιοσυχνότητά του τον τηλεοπτικό δέκτη μου. Για να αποδεσμεύσω τη νόησή μου από την κακόβουλη προπαγάνδα μιας εφημερίδας, παύω να την αγοράζω. Και κάτι ακόμα κάνω, επιχειρώ να συμβάλλω στη δημιουργία μια διαδικτυακής «Αγοράς Πολιτών», στα πρότυπα της αρχαίας Αγοράς, για να δοθεί μια συνολική λύση στο πρόβλημα της κακόβουλης προπαγάνδας την οποία ασκεί το οικονομικό κατεστημένο, μέσω των συμβατικών Μ.Μ.Ε. και εις βάρος της πολιτείας μας.

Σε όσους, ενδεχομένως, θεωρήσουν ότι τα μέτρα που λαμβάνω για να διαφυλάξω την ευθυκρισία μου είναι υπερβολικά, στους ίδιους απαντώ:  

«Ραντεβού στην Ιθάκη…».

[*] Μετάφραση: «Οι Σειρήνες ήταν κόρες του Αχελώου και της Μελπομένης μιας από τις Μούσες, η Πεισινόη, η Αγλαόπη, και η Θελξιέπεια. Από αυτές η μια έπαιζε κιθάρα, η άλλη τραγουδούσε και η άλλη έπαιζε αυλό, και με αυτά έπειθαν τους ναυτικούς που περνούσαν από το νησί να μένουν για πάντα εκεί. Από τους μηρούς και πάνω είχαν μορφή πουλιών. Όταν ο Οδυσσέας έπλεε κοντά από αυτές επειδή ήθελε να ακούσει το τραγούδι τους, βούλωσε τα αυτιά των συντρόφων του με κερί και διέταξε να δέσουν τον ίδιο στο κατάρτι. Όταν πείστηκε από τις Σειρήνες να μείνει για πάντα κοντά τους, αξίωνε να τον λύσουν, αυτοί όμως τον έδεναν πιο σφιχτά, κι έτσι περνούσε με το πλοίο του».

Υ.Γ.: επέλεξα να εντάξω το άρθρο αυτό στην ενότητα "Συνεννόηση για Διαφύλαξη" επειδή επιχειρεί να αναβαθμίσει την ποικιλομορφία της "γλώσσας" με την οποία σκεφτόμαστε τα Μ.Μ.Ε.

Περίληψη: Τον κοινωνικό ρόλο της αρχαίας Αγοράς επιθυμεί να αναλάβει η «Αγορά Πολιτών», αποβλέποντας, μόνο, στην προκοπή των πολιτών και της πολιτείας μας συνολικά, ενώ οι συμμετέχοντες, σε αυτή την ίδια προκοπή και μόνο, αποσκοπούν.

Στην πολιτεία μας υπάρχουν πολίτες που επιθυμούν να ζουν:

• Απολαμβάνοντας ακέραια την δημιουργική τους ετερότητα.
• Συνάπτοντας ελεύθερα, λογικές και αρμονικές σχέσεις με τους συνανθρώπους τους.
• Αφιερώνοντας το χρόνο που τους χαρίστηκε, δημιουργώντας, με τρόπο που δεν βλάπτει, ούτε τους συνανθρώπους τους, ούτε το φυσικό περιβάλλον.

Οι πολίτες αυτοί ευλόγως θεωρούν ως προβληματική και απαράδεκτη τη σημερινή κατάσταση στην πολιτεία μας, στην οποία:

• Τείνουν να κυριαρχήσουν κοινωνικά μορφώματα τύπου μαφιόζικης φατρίας (το ίδιο στυγνά και εγκληματικά, αν και συγκεκαλυμμένα).
• Οι πολίτες εκβιάζονται να ενταχθούν σε αυτά τα κοινωνικά μορφώματα εντός των οποίων, αναπόφευκτα θα συμμετάσχουν, ενεργητικά είτε παθητικά, σε εγκλήματα, κατά της κοινωνίας, είτε κατά προσώπων, είτε κατά του περιβάλλοντος.
• Υποβάλλονται σε εξουθενωτικές, πολυποίκιλες πιέσεις προκειμένου να προσχωρήσουν σε ένα τρόπο του βίου ο οποίος βασίζεται στην ουσιοεξάρτηση από νευροτοξικές χημικές ουσίες.
• Τα συμβατικά (δηλαδή, τα ιδιωτικά και τα δημόσια) Μ.Μ.Ε. υποβάλλουν τους πολίτες σε μία, οιονεί πλύση εγκεφάλου, προκειμένου οι πολίτες, να απολέσουν τις αισθήσεις του ιερού και του νοήματος της ανθρώπινης ζωής, να ξεχάσουν πόσο σημαντικό είναι ο άνθρωπος να συνδέεται με τους συνανθρώπους του με αρμονικές και λογικές σχέσεις και πόσο σημαντικό είναι να διατηρεί την ετερότητά του, να ξεχάσουν την πραγματικότητα του βίου που λέει πως όσο περισσότερο δίνεις στο συνάνθρωπό σου, τόσο περισσότερο πλούσιος γίνεσαι, ενώ, όσο περισσότερα αρπάξεις από τον συνάνθρωπό σου, όσο περισσότερο τον βλάψεις, τόσο φτωχότερος γίνεσαι.

Συμμετέχοντας επωνύμως στην «Αγορά Πολιτών» ασκούμε το λειτούργημα του Πολίτη και αγωνιζόμαστε για την επίλυση των προβλημάτων της πολιτείας μας.

Η συμμετοχή στην «Αγορά Πολιτών» είναι εθελοντική (δεν υπάρχει υλική είτε χρηματική ανταμοιβή), ενώ δεν επιτρέπεται η διαφήμιση (ούτε η άμεση, ούτε η γκρίζα).

Οι συμμετέχοντες μπορούν να υποβάλλουν ελεύθερα (δηλαδή, χωρίς έλεγχο ή λογοκρισία, εφόσον αναλάβουν εγγράφως την ευθύνη για το περιεχόμενο των άρθρων και σχολίων τους, αλλιώς πριν την δημοσίευσή τους γίνεται προληπτικός έλεγχος για ενδεχόμενη ύπαρξη κακόβουλου περιεχομένου και μετά δημοσιεύονται) τα άρθρα και τα σχόλιά τους.

Όσοι συμμετέχουμε στην «Αγορά Πολιτών» ενστερνιζόμαστε τις αρχές του ανθρωπισμού και απορρίπτουμε πλήρως τη βία. Πιστεύουμε ότι η δημιουργική δύναμη του Λόγου είναι πολύ ισχυρότερη από τη δύναμη της βίας. Όμως, σήμερα στην πολιτεία μας τα όλα τα υπάρχοντα συμβατικά Μ.Μ.Ε. έχουν εκμαυλιστεί με αποτέλεσμα ο Λόγος να μην βρίσκει διέξοδο προς την κοινή γνώμη και τη δημοσιότητα.

Στην αρχαία Αθήνα, η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η παιδεία, η ισονομία, η ελευθερία του λόγου, η κοινωνικότητα, η συνεισφορά στα κοινά είναι όσα αναπτύχθηκαν μέσα στον θεσμό της Αρχαίας Αγοράς. Αυτή ήταν το κέντρο της δημόσιας ζωής των Αθηναίων στους αρχαίους χρόνους.

Η λέξη "Αγορά" προέρχεται από το ρήμα αγείρω, δηλαδή, συναθροίζω και στη συνέχεια αγορεύω, που σημαίνει ομιλώ δημοσίως. Η ετυμολογία της λέξης είναι σχετική με τον πολύμορφο ρόλο της αρχαίας Αγοράς όπου ξετυλίγεται η καθημερινή ζωή των αρχαίων Αθηναίων.

Η Αγορά ήταν έδρα της διοίκησης, της δικαιοσύνης αλλά και ο κύριος χώρος για το εμπόριο και τις επιχειρήσεις. Στα προκλασικά χρόνια, η Αγορά ήταν επιπλέον τόπος συνάθροισης της Εκκλησίας του Δήμου, του λαού της Αθήνας, και συνάμα, σκηνή για θεατρικούς αγώνες και αθλητικές επιδείξεις.

Σε όλες τις εποχές από τα αρχαϊκά χρόνια ως το 267 μ.Χ. που καταστρέφεται ολοσχερώς από τους Ερούλους, η Αγορά υπήρξε, επίσης, προσφιλές εντευκτήριο για τις κοινωνικές και πνευματικές σχέσεις των Αθηναίων. Ήταν η καρδιά της αρχαίας Αθήνας.

Κλειδί για την ορθή λειτουργία μιας Αγοράς ήταν η ελευθερία πρόσβασης σε αυτήν, όλων των πολιτών. Ο μη αποκλεισμός πολιτών προφύλασσε αποτελεσματικά την προκοπή της πολιτείας από εκείνες τις λαθροχειρίες με τις οποίες οι μειοψηφίες μπορούσαν να καταδυναστεύουν το σύνολο της πολιτείας.

Τον κοινωνικό ρόλο της αρχαίας Αγοράς επιθυμεί να αναλάβει η «Αγορά Πολιτών», αποβλέποντας, μόνο, στην προκοπή των πολιτών και της πολιτείας μας συνολικά, ενώ οι συμμετέχοντες, σε αυτή την ίδια προκοπή και μόνο, αποσκοπούν. 

Χρήστος Μπούμπουλης

Υ.Γ.: επέλεξα να εντάξω το άρθρο αυτό στην ενότητα "Συνεννόηση για Διαφύλαξη" επειδή επιχειρεί να αναβαθμίσει την ποικιλομορφία της "γλώσσας" με την οποία σκεφτόμαστε τα Μ.Μ.Ε.

Περίληψη: Η ύπαρξη μιας ακέραιης αυθόρμητης μνήμης αποτελεί προϋπόθεση, για την επινόηση λύσεων σε πραγματικά προβλήματα (πέραν των τετριμμένων), για τη σύναψη λογικών και αρμονικών προσωπικών σχέσεων και για την έκφραση μιας διακριτής και ενεργής ταυτότητας.

Η αυθόρμητη μνήμη είναι μια μορφή της ανθρώπινης μνήμης όπου συμβάντα της καθημερινότητας προκαλούν μια ανάκληση γεγονότων του παρελθόντος δίχως να έχει γίνει κάποια συνειδητή προσπάθεια. Στον αντίποδά της βρίσκεται η εθελοντική μνήμη, η οποία αποτελεί μια σκόπιμη προσπάθεια υπενθύμισης του παρελθόντος. Ο όρος επινοήθηκε από τον Γάλλο συγγραφέα Μαρσέλ Προυστ. [en.wikipedia.org]

Η ύπαρξη μιας ακέραιης αυθόρμητης μνήμης αποτελεί προϋπόθεση, για την επινόηση λύσεων σε πραγματικά προβλήματα (πέραν των τετριμμένων), για τη σύναψη λογικών και αρμονικών προσωπικών σχέσεων και για την έκφραση μιας διακριτής και ενεργής ταυτότητας.

Στην εποχή μας η ανθρωπότητα έχει οικειοθελώς ‘ξεπαστρέψει’ την εκ της φύσεως δοσμένη, αυθόρμητη μνήμη της. Δεν θα πρέπει, λοιπόν, να προκαλεί απορία η σημερινή αδυναμία της ανθρωπότητας, τόσο να κατανοήσει, όσο και να επιλύσει τα προβλήματα και τα αδιέξοδά της.

Υ.Γ.: επέλεξα να εντάξω αυτό το άρθρο στην ενότητα "Συνεννόηση για Διαφύλαξη" επειδή επιχειρεί να αναβαθμίσει την ποικιλομορφία της "γλώσσας" με την οποία σκεφτόμαστε ορισμένα πολιτικά ζητήματα.

Περίληψη: Το κολπέτο της ψευδο-θυματοποίησης χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα, σε διάφορους τομείς, όπως, η πολιτική, οι επιχειρήσεις, το star-system και αλλού και παρά την πλήξη που συνήθως προκαλεί στους υποψιασμένους πολίτες, οι αφελείς, «ξετρελαίνονται» να συμπονούν τα ψευδο-θύματα…

Ένας τραγουδιστής και ηθοποιός, γεννημένος το 1915 στην Αμερική (σήμερα δε ζει πια), ξεκίνησε την καριέρα του ως ένας άσημος καλλιτέχνης που εργαζόταν σε μικρά κλαμπ.

Προκειμένου να προωθήσει την καριέρα του πλήρωσε ο ίδιος, μερικούς μπράβους προκειμένου αυτοί να τον κάνουν τόπι στο ξύλο ενώ ο πρώτος τραγουδούσε σε κάποιο μικρό και άσημο κλαμπ.

Με αφορμή τον ξυλοδαρμό του αυτό, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ασχολήθηκαν μαζί του με αποτέλεσμα η καριέρα του να «απογειωθεί» και αυτός να γίνει ένας διεθνώς γνωστός καλλιτέχνης, αν και το όνομά του, σε κάποια στιγμή διασυνδέθηκε με τη μαφία.

Το κολπέτο της ψευδο-θυματοποίησης χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα, σε διάφορους τομείς, όπως, η πολιτική, οι επιχειρήσεις, το star-system και αλλού και παρά την πλήξη που συνήθως προκαλεί στους υποψιασμένους πολίτες, οι αφελείς, «ξετρελαίνονται» να συμπονούν τα ψευδο-θύματα…

Υ.Γ.: επέλεξα να εντάξω αυτό το άρθρο στην ενότητα "Συνεννόηση για Δράση" επειδή επιχειρεί να υποστηρίξει τη δράση των ενεργών πολιτών προς συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Περίληψη: στην πολιτεία μας σήμερα, ούτε αγάπη υπάρχει, ούτε γνώση (το είδος της μεταχείρισης που επιφυλάσσουμε στις -γυναικείου φύλου - εξαιρέσεις αυτού του κανόνα, καταδεικνύει την ποιότητα της πολιτείας μας). Με τις τακτικές του παραδειγματισμού και της τακτικής επανάληψης, οι πολίτες έχουμε προσκολληθεί, αποκλειστικά, στην επιδίωξη των υλικών αγαθών. Το αποτέλεσμα της προσκόλλησης αυτής είναι η διαμόρφωση ενός κοινωνικού σώματος εντός του οποίου διεξάγεται ένα ιδιότυπο ‘πρωτάθλημα’ αλληλοεκμαυλισμού όλων εναντίον όλων. Η πολιτεία σέρνεται. Η προκοπή, τη βλέπει και φεύγει μακριά.

Πριν πολλά χρόνια, ένας ώριμος άνθρωπος είπε:

«Η αγάπη και η γνώση αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Η όψη της αγάπης είναι εκείνη που ενώνει, ενώ η όψη της γνώσης είναι εκείνη που διατυπώνει φραστικά, εκείνη που εξηγεί.

Η αγάπη χρειάζεται τη βοήθεια της γνώσης. Για την εμβάθυνση της γνώσης είναι σημαντική η αγάπη. Χωρίς την αγάπη, η γνώση μόνη της δεν θα ήταν αρκετά δυνατή για να ευεργετήσει τους ανθρώπους. Η γνώση μας βοηθά να διακρίνουμε το σωστό από το λάθος, όμως, μόνη της δεν μπορεί να επιφέρει κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα· η αγάπη είναι εκείνη που μπορεί.

Η γνώση είναι ελλιπής χωρίς την αγάπη, ενώ η αγάπη χωρίς τη γνώση, κι αυτή είναι ελλιπής, καθώς αναγκαστικά δε θα έχει διάρκεια στο χρόνο. Η ενδυνάμωση της αγάπης συνεπάγεται την εμβάθυνση της γνώσης. Χωρίς τη γνώση, η αγάπη δεν καταφέρνει να διευρύνει το ‘εγώ’ των ανθρώπων· χωρίς αγάπη, η γνώση δεν καταφέρνει πλήρως να ευεργετήσει τους ανθρώπους».

Σχόλιο: στην πολιτεία μας σήμερα, ούτε αγάπη υπάρχει, ούτε γνώση (το είδος της μεταχείρισης που επιφυλάσσουμε στις - γυναικείου φύλου - εξαιρέσεις αυτού του κανόνα, καταδεικνύει την ποιότητα της πολιτείας μας). Με τις τακτικές του παραδειγματισμού και της τακτικής επανάληψης, οι πολίτες έχουμε προσκολληθεί, αποκλειστικά, στην επιδίωξη των υλικών αγαθών. Το αποτέλεσμα της προσκόλλησης αυτής είναι η διαμόρφωση ενός κοινωνικού σώματος εντός του οποίου διεξάγεται ένα ιδιότυπο ‘πρωτάθλημα’ αλληλοεκμαυλισμού όλων εναντίον όλων. Η πολιτεία σέρνεται. Η προκοπή, τη βλέπει και φεύγει μακριά.

Υ.Γ.: επέλεξα να εντάξω αυτό το άρθρο στην ενότητα "Συνεννόηση για Ισορροπία" επειδή επιχειρεί να αναβαθμίσει την ποικιλομορφία της "γλώσσας" με την οποία σκεφτόμαστε την αυτογνωσία.

 Είναι ποτέ δυνατόν η πολιτεία μας να λύσει τα μεγάλα προβλήματά της καθόσον οι πολίτες (65+%) παραμένουν αδικαιολόγητα ουσιοεξαρτημένοι; Όταν τα Μ.Μ.Ε. πραγματοποιούν γκρίζα διαφήμιση της αδικαιολόγητης χρήσης των νευροτοξικών ουσιών που συνήθως ονομάζονται «ψυχοφάρμακα»;

Περίληψη: Η κατάσταση της προπολεμικής Σικελίας, είναι κατ’ ουσία όμοια με την σημερινή κατάσταση της πολιτείας μας. Η ληστρική οικονομική ελίτ (Πού πήγαν οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις; Ποιος εισέπραξε το αθέμιτο κέρδος από τα υπερτιμολογημένα δημόσια έργα και τις υπερτιμολογημένες κρατικές προμήθειες; Ποιος κρατά κλειστές τις οικονομικές αγορές; Ποιος χρηματοδοτεί τα μη βιώσιμα Μ.Μ.Ε.; Ποιος επέβαλε τα σημερινά συντριπτικά επίπεδα ανεργίας; Σε ποιες τσέπες καταλήγουν τα έσοδα του λαθρεμπορίου ναρκωτικών και ψυχοτρόπων;) χρησιμοποιεί αθέμιτα μέσα (πραιτοριανά Μ.Μ.Ε., δίκτυο golden boys – ex αριβιστική τσογλαναρία, σύμπλεγμα φαρμακοβιομηχανιών – ψυχιατρικής, διάδοση ναρκωτικών, διάδοση υποκουλτούρας, χρήση τακτικών μη ειρήνης, κ.λπ.)  προκειμένου να υπερασπιστεί τα αθέμιτα συμφέροντά της. Τα αριστερά κόμματα (Κ.Κ.Ε. και ΣΥΡΙΖΑ) μαζί με τον συνδικαλισμό είναι οι μόνοι κοινωνικοί οργανισμοί που αντιστέκονται στην απληστία και τον παραλογισμό της οικονομικής ελίτ (παρά τη λάσπη που δέχονται από πληρωμένες πένες). Ας τους στηρίξουμε, καθώς, βραχυπρόθεσμα, είναι οι μόνοι που μπορούν και διασώζουν ό,τι έχει απομείνει από την ελευθερία και την ανθρωπιά μας.

«Προσφάτως, επισκέφτηκα στον πύργο Donnafugata [S. Margherita, Ιταλία] τη συναρπαστική έκθεση «Το Πέρασμα των Σικελών», με θέμα της τη Σικελική μετανάστευση στην Αμερική. Εκεί όχι μόνο μπόρεσα να ρίξω μια διορατική ματιά στις οικονομικές κινητήριες δυνάμεις της μετανάστευσης (παγκοσμιοποίηση, διακοπή πολλών παραδοσιακών δραστηριοτήτων όπως η εξόρυξη θείου και η παραγωγής θαλάσσιου αλατιού), αλλά κυρίως είδα να φωτίζεται ο οικονομικός ρόλος που διαδραματίζει η Μαφία στην προπολεμική Σικελία.

Η παρούσα αναφορά μου οφείλεται και στην συμφωνία που υπάρχει μεταξύ της λογικής που προβάλλεται στην έκθεση αυτή και στη θεωρία των Daron Acemoglu, Avinash Dixit και Ronald Wintrobe (πηγή). Με την ανάλυσή τους εξηγείται η τριαδική σχέση που υπάρχει μεταξύ των πλουσίων, των πολιτών και των στρατιωτικών, υπό δημοκρατικά είτε μη δημοκρατικά καθεστώτα.

Το βασικό πλαίσιο ανάλυσης είναι απλό. Υπάρχουν δύο ομάδες, η οικονομική ελίτ και οι πολίτες και αυτές βρίσκονται σε αντιπαλότητα, τόσο εντός των δημοκρατικών, όσο και εντός των μη δημοκρατικών καθεστώτων. Στις δημοκρατίες, οι αναδιανεμητικές πολιτικές ωφελούν τους πολίτες και επιβαρύνουν τους πλούσιους. Στις ολιγαρχίες, οι πλούσιοι προκειμένου να διατηρήσουν τον πλούτο, διαμορφώνουν ένα καταπιεστικό στρατιωτικό καθεστώς (καταβάλλοντας το αναλογούν χρηματικό κόστος) μέσω του οποίου ασκούν εξουσία. Όμως, κάθε καταπιεστικό στρατιωτικό καθεστώς αποτελεί ένα «δίκοπο μαχαίρι»· η ύπαρξή του παρέχει στους ίδιους τους στρατιωτικούς την επιλογή της εγκαθίδρυσης μιας στρατιωτικής δικτατορίας υπεξαιρώντας την πολιτική εξουσία από τις δημοκρατικές, είτε τις ολιγαρχικές κυβερνήσεις. Αυτό, μάλιστα, είναι ηθικοπολιτικό πρόβλημα που αποτελεί το πυρήνα της ανάλυσής μας. 

Στη Σικελία του τέλους του προηγούμενου αιώνα, η αριστοκρατία της γαιοκτησίας (0,1% του πληθυσμού) κατείχε το 99% της γης. Η κατάσταση αυτή ήταν πολύ ωραία γι 'αυτούς, βέβαια, αλλά για τους αγρότες ήταν αποκρουστική. Έτσι, η αριστοκρατία και προκειμένου να προστατεύσει τα συμφέροντά της στράφηκε στη Μαφία, καθώς, το κράτος ήταν αδύναμο εκείνη την εποχή. Στην έκθεση έγινε παρουσίαση της πρακτικής που ακολουθήθηκε εκείνη την εποχή, δηλαδή, η αριστοκρατία εκμίσθωνε καλλιεργήσιμες εκτάσεις στους Μπος της Μαφίας, οι οποίοι, με τη σειρά τους, τις εκμίσθωναν σε Μαφιόζους μεσαίου επιπέδου και οι οποίοι τελικά τις εκμεταλλεύονταν ως «μισιακές» εκμισθώνοντάς τις σε αγρότες. Η Μαφία, με το φόβο και τη βία ανάγκαζε τους αγρότες να δουλεύουν σκληρά και να κάθονται σούζα. Οι εξεγέρσεις καταστέλλονταν βίαια, κάποιες φορές και με τη βοήθεια του στρατού και / ή της αστυνομίας. Καμία αμφιβολία δεν υπάρχει για τους λόγους για τους οποίου τόσοι πολλοί Σικελοί μετανάστευσαν στην Αμερική.»

[άρθρο του Richard Baldwin, στο www.economist.com]

Υ.Γ.: επέλεξα να εντάξω αυτό το άρθρο στην ενότητα "Συνεννόηση για Δράση" επειδή επιχειρεί να υποστηρίξει τη δράση των ενεργών πολιτών προς συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Περίληψη: Για να θυμούνται οι παλαιότεροι, να μαθαίνουν οι νεώτεροι και για να καταλαβαίνουμε τα βασικά στοιχεία της «θεωρίας δημοσίου χρέους».

Υ.Γ.: επέλεξα να εντάξω αυτό το άρθρο στην ενότητα "Συνεννόηση για Διαφύλαξη" επειδή επιχειρεί να αναβαθμίσει την ποικιλομορφία της "γλώσσας" με την οποία σκεφτόμαστε ορισμένα ζητήματα πολιτικής.

Περίληψη: Η πολιτεία μας χρειάζεται να αποκτήσει μια νόμιμη παραγωγική οικονομία. Κάθε έλληνας πατριώτης, απόδημος είτε ελλαδίτης, οφείλει να συμβάλει στην κοινή προσπάθεια.

Δεδομένα

• Χθες, 27/10/2009, το αστυνομικό τμήμα της Αγ. Παρασκευής δέχτηκε δολοφονική επίθεση από αγνώστους, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό έξι αστυνομικών, εκ των οποίων οι δύο, σε σοβαρή κατάσταση.
• Η πολιτεία μας εξακολουθεί να μην παράγει τίποτα και να ζει με δανεικά.
• Τίποτα ουσιώδες δεν έχει γίνει για την εξάλειψη των ουσιοεξαρτήσεων (ψυχοφάρμακα, ναρκωτικά). Στο πεδίο αυτό έχουμε business as usual.

   

Ζητούμενο

Cui bono? (Ποιος ωφελείται από τη διατήρηση του σημερινού status quo;)

«Προσπαθούσα να καταλάβω αν τα ανθρώπινα συναισθήματα ήταν σε θέση να αντιμετωπίσουν μια τόσο μεγάλη μηχανή εξουσίας, αν ήταν δυνατόν να καταφέρεις να αντιδράσεις με έναν τρόπο, κάπως, που θα σου επέτρεπε να γλιτώσεις από τις δοσοληψίες, θα σου επέτρεπε να ζήσεις πέρα από τη δυναμική της εξουσίας. Βασανιζόμουν προσπαθώντας να καταλάβω αν είναι δυνατόν να προσπαθήσεις να καταλάβεις, να ανακαλύψεις, να μάθεις χωρίς όμως να σε καταβροχθίσουν, χωρίς να σε κάνουν κομματάκια, ή αν η επιλογή είναι είτε να γνωρίζεις και να συμβιβαστείς είτε να αγνοείς και να καταφέρεις να ζεις ήρεμα. Ίσως το μόνο που έμενε να γίνει ήταν να ξεχάσεις, να μη βλέπεις. Να ακούς την επίσημη εκδοχή των πραγμάτων, να ακούς αφηρημένα και να αντιδράς μ’ ένα βογκητό. Αναρωτιόμουν αν υπήρχε κάτι που θα μπορούσε να προσφέρει μια ευτυχισμένη ζωή ή αν τελικά έπρεπε να σταματήσω να ονειρεύομαι την απελευθέρωση και τις αναρχικές ελευθερίες και να μπω στην αρένα, να κρύψω ένα ημιαυτόματο στο παντελόνι μου και να αρχίσω να κάνω μπίζνες, πραγματικές μπίζνες. Να με πείσω πως είμαι κομμάτι του συνδετικού ιστού της εποχής μου και να τα παίξω όλα για όλα, να διατάζω και να με διατάζουν, να γίνω ένα αγρίμι που επιζητά το κέρδος, ένα αρπακτικό πουλί της οικονομίας, ένας σαμουράι των φατριών και να ζήσω τη ζωή μου σαν να βρίσκομαι σ’ ένα πεδίο μάχης όπου δεν μπορείς να επιχειρήσεις να επιβιώσεις, παρά μόνο να πεθάνεις, αφού πρώτα όμως θα έχεις διοικήσει και πολεμήσει.

Η εναντίωση στις φατρίες εξελίσσεται σε μάχη για την επιβίωση, σαν η ίδια η ύπαρξή σου, το φαγητό που τρως, τα χείλη που φιλάς, η μουσική που ακούς, οι σελίδες που διαβάζεις να μην μπορούν να σου δώσουν το νόημα της ζωής, παρά μόνο αυτό της επιβίωσης, κι έτσι η γνώση δεν είναι πλέον μια ένδειξη ηθικής δέσμευσης. Το να γνωρίζεις, το να καταλαβαίνεις γίνεται ανάγκη, η μοναδική ανάγκη που σε κατατάσσει στους άντρες που τους αξίζει ακόμη να αναπνέουν.

…

Ήθελα να φωνάξω, να ξεσκίσω τους πνεύμονές μου, να διαλύσω την τραχεία μου όπως ο [κινηματογραφικός] Πεταλούδας, και με όλη τη δύναμη του στομαχιού μου, με όση φωνή έβγαινε ακόμη από το λαιμό μου, να ουρλιάξω:

‘Καταραμένοι μπάσταρδοι, είμαι ακόμη ζωντανός!’».

[σ. 451, Ρομπέρτο Σαβιάνο, «Γόμορρα», εκδ. Πατάκη]

Υ.Γ.: επέλεξα να εντάξω ατό το άρθρο στην ενότητα "Συνεννόηση για Διαφύλαξη" επειδή επιχειρεί να αναβαθμίσει την ποικιλομορφία της "γλώσσας" με την οποία σκεφτόμαστε ορισμένα ζητήματα πολιτικής.